ADAPTACJA
Drodzy Rodzice !!!
W tym roku szkolnym zacząłem chodzić do przedszkola. Jest to dla mnie ważne, ale nie łatwe doświadczenia- chociaż
bardzo chciałem tu być. W przedszkolu na kilka godzin dziennie muszę zostawać sam- bez Was.
Wcześniej nigdy nie zostawialiście mnie z kimś obcym na tak długo.
Możecie jednak mi troszkę pomóc, by nie było mi tak smutno, gdy muszę się z Wami rozstawać rano.
Co mogą zrobić rodzice, by pomóc dziecku w adaptacji?
Niezwykle istotne jest by rodzic był przekonany, że podjął właściwą decyzję, że przedszkole to ważne i dobre miejsce dla jego dziecka. By był on otwarty na współpracę z nauczycielem i potrafił mu zaufać. Rodzic może wiele zrobić, by wspierać dziecko w przejściu z domu do przedszkola już na długo przed dniem, w którym dziecko stanie na progu przedszkola:
- może rozwijać samodzielność dziecka
(ćwiczyć umiejętności jedzenia łyżką i widelcem, korzystania z toalety, mycia rąk i ubierania się; ćwiczyć umiejętność rozumienia - pytać, opowiadać, czytać książeczki; przyzwyczajać stopniowo do rozstania - pozostawiać pod opieką osoby, którą dziecko zna i lubi oraz wydłużać stopniowo czas rozłąki);
- budować przyjazny obraz przedszkola
(przedstawiać przedszkole jako atrakcyjne miejsce, pełne zabawek i kolegów, a pójście do przedszkola jako awans społeczny - "jesteś duży, radzisz sobie");
- budować realny obraz przedszkola
(dziecko musi wiedzieć, że w przedszkolu zostanie samo, że mogą tam być różne zwyczaje - inne niż w domu, że np. istnieje zwyczaj leżakowania);
- wprowadzić dziecko w świat przedszkolny
(pokazać dziecku budynek przedszkola, otoczenie, drogę do przedszkola, poznać z wychowawczynią, przyjść na dzień otwarty, spotkania adaptacyjne, w pierwszych dniach przedszkola zarezerwować sobie czas, by móc stopniowo rozstać się ze swoim dzieckiem. Gdy dziecko jest już gotowe zostać w przedszkolu - stopniowo wydłużać czas jego pobytu, świętować z rodziną pójście dziecka do przedszkola);
- dać dziecku ulubioną przytulankę, która dla niego symbolizuje dom i zapewnia poczucie bezpieczeństwa
- rozmawiać o przedszkolu
(ważne jest, by odpowiadać - nawet sto razy - na pytania dziecka, rozmawiać nie tylko o miłych rzeczach (np. zabawkach), ale też o tym co budzi niepokój dziecka (np. samodzielne ubieranie, leżakowanie, bycie bez rodziców). Okazywać zainteresowanie tym, co robi w przedszkolu - pytać konkretnie z kim się bawiło, co jadło, jak ma na imię Pani, co mu się podoba, a co nie);
- nie ignorować i lekceważyć uczuć dziecka, nie porównywać z innymi dziećmi - każde dziecko ma swój indywidualny rytm adaptacji.
Mam nadzieję, że już wkrótce zapomnę o tym, jak ciężko mi bez Was w przedszkolu, przecież tutaj nie jestem sam i wcale się nie nudzę.
Wasz dzielny Przedszkolak